پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

یکی از ایرادات کشور عزیزمان جمهوری اسلامی ایران، کم توجهی به بعضی از صندلی چسبیدن ها و صندلی چسبان ها و صندلی چسبیده هاست. از زمان سلطانی فر و از رفت و امد در ساختمان خاص بین میدان سرو و کاج سعادت آباد گفتیم و کد دادیم که از خیلی مسائل آگاه هستیم. از حضور در مبل فروشی گفتیم که بعضی ها بدانند که می دانیم و تحفظ کردیم و از خطوط خاصی عبور ننمودیم و ... . اما این حرمت داری به معنای رضایت ، اجازه تداوم فعالیت و تائید شما و بعضی از دوستان نیست. نتیجه نگرفتی و وضع را خراب هم کردی ، وا بده عموجان و به بازنشستگی ات بپرداز . به اندازه کافی توانمندی های مدیریتی خودت را نشان دادی. تشکر می کنیم. به چه زبانی بگوییم که شما را نمی خواهیم و هیچ علاقه ای به حضور امثال شما در ورزش کشور و بشکل خاص ، بخش حرفه ای و قهرمانی والیبال نداریم. این جملات به معنای ندیدن توانمند یها و انکار زحمات قبلی شما نیست، ما بدلیل تداوم حضور و عدم دستیابی به مطلوب هایمان، از شما خسته شده ایم.

داورزنی پایه‌گذار اتفاقات خوبی در والیبال ایران است و نسل طلایی را ساخت، ولی در سال‌های اخیر نشان داده که فرمول موفقیت را گم کرده یا اینکه آن‌قدر سرش شلوغ شده که بیش از آنکه به فکر ساختن پایه و اساس درستی برای والیبال جهت پیشرفت این رشته ورزشی در دنیا باشد، درگیر بند‌های ریزودرشتی است که بتواند با استناد به آن، یک دوره دیگر روی صندلی ریاست بنشیند. البته که حواشی درباره او زیاد است و این شایعات چندان زیبنده هم نیست. اینکه او حمایت فلان و بهمان نهاد را دارد و کسی نمی‌تواند خرده‌ای بر مدیریتش بگیرد به غیر از انعکاس حس منفی چیز دیگری به همراه ندارد.